Poznaj style, które tańczymy!
- INDYJSKIE TAŃCE FILMOWE
Bollywood, Kollywood, Tollywood…
Kino indyjskie w Polsce kojarzy się tylko z Bollywood, który jest określeniem dla filmów tworzonych w języku hindi. Ten największy na świecie przemysł filmowy zlokalizowany jest w Mumbaju w stanie Maharasztra. Jednak Bollywood nie jest jedyną kinematografią indyjską – ze względu na różnorodność kulturową, w zależności od regionu Indii utworzyło się około 20-stu różnych przemysłów filmowych, np. Kollywood w stanie Tamil Nadu (filmy w języku tamilskim), Tollywood w stanie Andra Pradesh i Telangana (filmy w języku telugu). Właśnie tańce filmowe Bollywood, Kollywood i Tollywood prezentujemy – są one podobne, jednak różnią się dynamiką, ruchami, muzyką i swoimi korzeniami, czyli stylami tanecznymi, z których się wywodzą. Jednakże style te łączy radość, kolory oraz rozmach. Każdą z tych form prezentujemy w formie tradycyjnej (kino z lat 70.,80., 90. i 2000, klasyczne ujęcie danego tańca) oraz nowoczesnej (w nieco lżejszym ujęciu, do najnowszych hitów). Kinematografia jest bardzo istotna w Indiach – wszędzie słychać piosenki z filmów, charakterystyczne części układów z filmów tańczone są na ulicach oraz podczas uroczystości, wokół wiszą plakaty indyjskich gwiazd…
- TANIEC SEMIKLASYCZNY
Taniec semiklasyczny różni się od klasycznych tańców indyjskich. Jest on bardziej „luźny” w zasadach i regułach, gdyż semiklasyka jest połączeniem ruchów, kroków i gestów indyjskiego tańca klasycznego z współczesnymi ruchami. Najczęściej łączy się klasykę z tańcem filmowym. Należy pamiętać jednak, że mimo, iż semiklasyka posiada w sobie więcej swobody i możliwości w tworzeniu choreografii, doborze muzyki itp., nie zatraca ona swej dostojności i silnego związku kulturowego.
- TAŃCE FOLKOWE
W Indiach istnieje kilkadziesiąt różnych form tańca folkowego. Celem tańczących folkowe tańce jest de facto taki jak na całym świecie – wyraża się przez to radość, świętuje się różne uroczystości i okoliczności, pełni też funkcję rozrywkową. Mimo, iż wiele tańców folkowych wywodzi się już ze starożytności stale ewoluują i są one ulepszane. My prezentujemy 4 tańce folkowe. Zaczynając od północy są to:
Bhangra
Bhangra jest folkowym tańcem wywodzącym się ze stanu Punjab w północnych Indiach. Pochodzenie Bhangry jest sporne. Według niektórych był to taniec wojenny, według innych powstał on przez rolników cieszących się z plonów. Jednak kwestią wspólną jest to, że taniec ten był i jest częścią święta Vaisakhi, czyli indyjskich dożynek/pendżabski Nowy Rok. Bhangra charakteryzuje się wysokim unoszeniem kolan i rąk oraz prawie w całości jest tańcem skocznym, wymagającym dużej kondycji. Dzisiejsza muzyka bhangrowa i taniec bardzo często mieszane są z hip-hopem i stały się ważnym elementem indyjskiej popkultury. Często korzysta się z niej w indyjskich filmach, a także powstała odmiana dance fitness o nazwie Masala Bhangra.
Dandiya oraz Garba
Garba i dandiya wywodzą się ze stanu Gujarat w północno-zachodnich Indiach. Garba i dandiya są podobnymi tańcami. Garba jest bardziej związana z hinduizmem, tradycyjnie wykonywana jest przez mężczyzn i kobiety w kole (często wielu kołach), w którego centrum często znajduje się bogini Durga lub glinianego lampionu oznaczającego boską energię. Dzisiaj nie jest to konieczne. Tańczenie w kole jest symbolem hinduskiego spojrzenia na czas. Kręgi tancerzy obracają się cyklicznie, ponieważ czas w hinduizmie jest cykliczny. Dandiya jest także tańczona w kole, jednak bardziej w celach rozrywkowych oraz częściej w parach (także wymieniając się w trakcie parą). Dandiyę tańczy się z pałeczkami o tej samej nazwie uderzając o własne lub osób obok. Tańce te są nieodłącznym elementem celebrowania święta Navratri.
Lavani
Lavani (lub Lavni) wywodzi się ze stanu Maharashtra w zachodnich Indiach. Nazwa pochodzi od słowa lavanya, czyli piękno. Lavani to satyryczna forma tańca i muzyki. Porusza tematy społeczne, religijne, polityczne, uczuciowe. Taniec ten służył kiedyś celom rozrywkowym dla żołnieży zmęczonych bitwami w XVIII i XIX wieku. Popularny stał się także wśród elit. Z biegiem czasu zatracił swoje uznanie i czasem traktowany jest jako tania, pospolita forma rozrywki, zaś dziś jest ciekawą formą tańca regionalnego, często też wykorzystywany jest w filmach. Lavani rozpoczyna się skomplikowanym rytmem, tancerka stara się odwzorować rytm tańcem zasłaniając twarz pallu (zwisająca z ramienia część sari). Do dalszej części odsłania twarz. Sam taniec jest bardzo zmysłowy, ale też energiczny, aktorski. Często zmienia się dynamika muzyki, a co za tym idzie, także i tańca.
Dappan Koothu
Dappan Koothu wywodzi się ze stanu Tamil Nadu w południowych Indiach. Taniec i muzyka Dappan Koothu jest powszechna w tym stanie, szczególnie obecna jest w Kollywoodzie, czyli tamilskim przemyśle filmowym. Dappan Koothu jest bardzo niesprecyzowaną formą, uliczną. Taniec ten można rozpoznać często po tym, że tańczy się go dość nisko, często w rozkroku, ruchy są gwałtowne, czasem przemieszane z nagłymi, bardzo płynnymi wstawkami. Poza tym – w dappan koothu dozwolone jest właściwie wszystko. Strój także nie jest sprecyzowany.
- FUZJE TAŃCA INDYJSKIEGO
Fuzja taneczna jest niczym innym jak mieszkanką różnych stylów. My prezentujemy fuzje tańców indyjskich w tańcem nowoczesnym, z tańcem brzucha oraz latino. Na tego typu mieszanki pozwala najczęściej muzyka z filmów indyjskich, która często inspirowana jest różnymi klimatami, krajami i kulturami.
